16 Νοεμβρίου 2009. Για μία ακόμη φορά ο κάμπος της "βασίλισσας" μετατρέπεται σε "κάμπο των δακρύων', καθώς ένα ακόμη παιδί της αγαπημένης μας ΑΕΛ φτερουγίζει για τα γήπεδα τ' ουρανού.
Λίγο πριν εκείνη η εφιαλτική νύχτα φτάσει στην κορύφωσή της, ο Αντόνιο Ντε Νίγκρις αφήνει την τελευταία του πνοή καθ' οδόν προς το Νοσοκομείο της Λάρισας, τον τόπο τόσων και τόσων "βυσσινί" στεναγμών.
Ο "Ελ Τάνο" δεν πρόλαβε να γράψει την ιστορία που ονειρεύτηκε φορώντας τη φανέλα με το άλογο στο στήθος, ούτε πρόφτασε να ξαναβρεθεί στα γήπεδα του Μουντιάλ με το μεξικάνικο εθνόσημο. Ήταν γραφτό... Το ήξερε. Το προμήνυμα φάνταζε ανεξίτηλο στο νου του. Το πάθος του όμως για τη "στρογγυλή θεά", απενεργοποίησε ακόμα και το "καμπανάκι θανάτου" της επιστήμης.
Πέρασαν 12 χρόνια από εκείνη την νύχτα των αμέτρητων "βυσσινί" δακρύων και στεναγμών. Οι μνήμες και τα γεγονότα πάντα ξεθωριάζουν στο διάβα των καιρών, η μορφή όμως του Αντόνιο ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου